வணக்கமுங்க!

             இந்த வலைப்பூ இன்று இங்கு பூப்பதற்கு ஊக்கமெனும் நீரூற்றிய அனைத்து பாசக்கார உள்ளங்களுக்கும் மனமார்ந்த நன்றி. வெறும் கண்ணாமூச்சி விளையாட்டிற்காக எழுத ஆரம்பித்தேன். ஆட்டத்தின் முடிவில் நான் கண்டுபிடித்தது, எனக்குள் உறைந்துபோய்க் கிடந்த தமிழ்த் தாகத்தை.

             எழுத வேண்டுமென்ற ஆசை மட்டும்தான். வலைப்பூ தொடங்குவதில் அவ்வளவாக நாட்டமில்லை. சரியாகச் சொல்ல வேண்டுமானால் துணிவில்லையென்று தான் கூற வேண்டும். காரணம், நான் எட்டிப்பார்த்த பூந்தோட்டங்களில் பூத்திருந்த வலைப்பூக்கள் பெரும்பான்மையாக எஜமானர்களுக்கு சொந்தமானவையே. ஆகவே, இங்கே எஜமானிக்கள் வெகுக்குறைவுதானென்று நானே முடிவுகட்டி, நமக்கெதுக்கு வீண்வம்பென்று இருந்துவிட்டேன். அப்புறம், இந்த தேன்சிட்டு எப்படி வந்தாளென்று தானே யோசிக்கிறீர்கள். (சரி, சரி நீங்க ஸ்ஸ்ஸபா-ங்குறது எனக்கும் கேட்கிறது. சுருக்கமாக முடித்துக் கொள்கிறேன்.)

               என் வருடலுக்கெட்டிய முதல் வலைப்பூ “மயிலிறகு” தான்.cmayilan.blogspot (இதன்மேல் தட்டுங்கள்,திறக்கப்படும்). இதற்குமுன், மழைக்காகக் கூட நான் கவிதைக்குடைகளுக்குள் ஒதுங்கியதில்லை. மாருத்துவ மேற்படிப்பு நுழைவுத்தேர்வுகளுக்காக புத்தகப்புழுவாகிக் காய்ந்துபோய்க்கிடந்த எனக்கு, மயிலிறகின் படைப்புகள் கம்மஞ்சோலைப்போலத்தான் ஆகிவிட்டது.

             மயிலிறகின் பார்வை மூலம் மற்ற வலைப்பூக்கலையும் ரசிக்கலானேன். படிக்கத் தூண்டியதுடன் நில்லாமல், எழுதும் ஆவலையும் கிளப்பிவிட்டது. இப்படியாக என் கண்ணில் பட்டதுதான் “தெங்காசித் தமிழ்ப் பைங்கிளி” thenkasi thamizh paingiliயின் வலைப்பூ. எஜமானிக்களும் இருக்கிறார்கள் என்ற உண்மை ஒரு பக்கம் உரைக்க, நாமும் ஒரு வலைப்பூ தொடங்கித்தான் பார்ப்போமே என்ற குறுகுறுப்பும் தொற்றிக்கொண்டது. என்னைக் கவர்ந்த இவ்விரு பூக்களும் சிறகாடையில் வலம்வருவதைக்கண்டு, என் மனப்பட்சிக்கும் அவ்வாசை வந்துவிட்டது. நமக்கு எந்தப் பட்சி சரிவருமென்று யோசித்தேன். என் தாத்தா எனக்கு வைத்த செல்லப்பெயரான “தேன்மொழி”யுடன், ஏறக்குறைய என்னைப்போலவேயிருக்கும் சிட்டையும் (ஹி.. ஹி..) சேர்த்து, “தேன்சிட்டு” ஆக்கிவிட்டேன்.

              இதுவே, தேன்சிட்டு தமிழ்த்தேன் பருக ஆரம்பித்ததின் கதைச்சுருக்கம். நான் தமிழ்வெறியை அல்ல, தமிழ்ப்பிரியை மட்டுமே. எனக்குத் தெரிந்த எளியத் தமிழில், இந்த சிட்டின் கண்ணோட்டத்தை பகிர்ந்து கொ(ல்)ள்கிறேன்.

              இப்படி என்னை உசுப்பேத்தி ரணகளத்தில்விட்டு புண்ணியம் (அல்லது பாவமோ, முடிவெடுப்பது உங்கள் பாடு) கட்டிக்கொண்ட அனைவருக்கும் (நான் ஒரு ‘க்’கிற்கு புள்ளிவைப்பதைக்கூட ஆஹா ஓஹோவென்று பாராட்டும் என் பெற்றோரும் சேர்த்தி) வணக்கம் கூறி, என்னுடன் சேர்ந்து தமிழ்த்தேன் பருகிச் சிறகடிக்க வரவேற்கின்றேன்.